साहित्य

बर्तमान समयको पछिल्लो पुस्ताहरु माझ कवि अन्जना राईको कविताहरु शसक्तरुपमा नेपाली साहित्यको कविता फाँटमा आईरहेछन । उनका कविताहरुले मानवीय संवेदनाको गहिरो सुस्केराहरुलाई स्पष्ट र निर्धक्करुपमा अभिव्यक्त गरिरहेको हुन्छन भने नेपाली समाजमा महिलाले भोग्दै आईरहेको असमानताहरुलाई मिहिनरुपमा बिरोध गरिरहेको हुन्छ । त्यसो त उनको कविताको अर्को जबरजस्त स्वरुप भनेको पहिचानका आवाजहरुलाई प्रखररुपमा संकेत गर्नु पन...

केशव सिग्देल पटक­ पटक जीवनमा धोखा खाएपछि अनिरुद्रले घर छोडेर हिडने निश्चय गरयो। ऊ चाहन्थ्यो अब जोगी बनूँ र कुनै एकान्त जङ्गलमा गएर तपस्या गरुँ ।आखिर किन मानिसहरु जीवनको जालोमा बेरिन्छन र दुःखलाई वरण गर्छन ! मायावी जालो उत्पादन गर्ने त्यो रसायनले किन यो पीडाको संकेत पहिल्यै गर्दैन ! कहिले गरिवीको शिकार, कहिले राज्य व्यवस्थाको उत्पीडनको शिकार। कहिले आफैले सर्वश्व ठानेर होमिएको राजनीतिको दाउपेचको श...

मोरङ जिल्ला शनिश्चरे निवासी कवि सुमन मेवाहाङ दुई दशकदेखि निरन्तर कविता साधानामा सक्रिय कवि हुन । सधैँ शान्त र शालिन उनको कविताहरुमा मौन बिद्रोह हुन्छ । साथै जीवनले भोगी ल्याएको अनुभूतिलाई उनका कविततहरुले बडो मिहिन र शान्तरुपमा अभिव्यक्त गरि नै रहेको हुन्छ प्रस्तुत छ साताको तीन कविता । अभिशप्त वर्तमान सहरका बडेबडे होडिङ बोर्डहरूमा बडा बडा रक्सीका बोतलहरू मात्र हुँदैनन वोल्ड दरवारहरू सँगै बोल्ड नित...

काठमाडौ । दीपा राई पुनको कविता संग्रह ‘दियोको अन्तिम लप्का र शरदका पहेँला पातहरु’ वैशाख ३१ गते २०७९ सालमा थापागाउँ स्थित मण्डला थिएटरमा सार्वजनीक भएको छ । कवि तुलसी दिवस, कवि स्वयंकी आमा विमला राई, नेपाली वाङमयका साक्षी खगेन्द्र लुईँटेल, साहित्य शिल्पी प्रगति राई, कवि स्वयं दीपा राई पुन र विप्लव प्रतीकले कविताकृतिको लोकार्पण गर्नुभएको थियो । “दियोको अन्तिम लप्का र शरदका पहेँला पातहरु " पछिल्लो...